- زمین پیما
آنکه روی زمین حرکت می کند و از جایی به جای دیگر می رود، جهان گرد، اندازه گیرندۀ زمین
معنی زمین پیما - جستجوی لغت در جدول جو
- زمین پیما (دَ / دِ)
مساح، سیاح. جهانگرد. (انجمن آرا). رجوع به مادۀ بعد شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
مساح. (برهان) (فرهنگ رشیدی) (دهار) (مهذب الاسماء) (ملخص اللغات) (ربنجی) (ناظم الاطباء). کنایه از مساح باشد. (انجمن آرا) (آنندراج) : عمران گفت: اصلحک اﷲ تو بدو مساح و زمین پیمای بر من حکم می کنی... ولیکن دو گواه بیارم که ایشان هر دو از زمین پیمای تو عالمتر و پرخبرتر باشند. (تاریخ قم ص 106). و رسم و عادت مساح و زمین پیمای و اوضاع و اعمال ایشان. (تاریخ قم ص 107). پس من در این موضع آن را ایراد کردم و بنوشتم تا اصلی و دستور بود مساح و زمین پیمای را. (تاریخ قم ص 107) ، سیاح و عالمگیر و جهان پیمای و مسافر را گویند. (برهان). سیاح. (فرهنگ رشیدی) (شرفنامۀ منیری). کنایه از مسافر و سیاح. (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
آتشین آب از جوی خونین برانم تا به کعب
کآسیاسنگی است بر پای زمین پیمای من.
خاقانی
آتشین آب از جوی خونین برانم تا به کعب
کآسیاسنگی است بر پای زمین پیمای من.
خاقانی
زمین یا زراعتی که به صورت دیم کشت شود
نگهبان آیش، نگهبان شالی زار